Uit het Nieuws !

 

Herstart contactavonden

Beste mensen. Bij leven en gezondheid wil ik in het najaar de contactavonden voor transgenders herstarten in buurthuis De Plint in Woerden. Zoals het er nu uitziet kunnen we meer en daarbij ook onze vrijheden weer terugkrijgen. Daarbij ga ik van uit dat we ook de hoognodige contact avonden kunnen organiseren. Hierbij wil ik dan ook de volgende datums doorgeven.

-16 oktober 2021-20 november 2021-18 december 2021-15 januari 2022-19 februari 2022-19 maart 2022Na maart volgen meer meer datums die ik op de site zal plaatsen. 

Voor in vulling van activiteiten kom ik later op terug of kijk anders regelmatig op de site.

 

4.3 miljoen Nederlanders

 

"Transgender? Moet kunnen, we leven in 2020"....

Maar is dat de dagelijkse praktijk?

Hoe is het eigenlijk gesteld met de acceptatie van trans* personen in Nederland?

In Juli 2020 telden we 17.4 miljoen mensen in Nederland.

Daarvan heeft 25%, zo'n 4.3 miljoen mensen min of meer problemen met trans* personen.

Voor de beeldvorming, bedenk dat 4.3 miljoen mensen ongeveer 2 hele provincies beslaan...

Oeps, dan weet je dat er nog een hele hoop valt te verbeteren aan onze "Nederlandse acceptatie" waarop we soms zo trots zijn.

4.3 miljoen Nederlanders die ons liever kwijt zijn dan rijk is geen kattepis.

Het zal je vast niet zijn ontgaan dat ik mijn Facebook-tijdlijntje voornamelijk gebruik voor trans* zaken.

Af en toe een 'like-postje' doen vind ik ook leuk, maar Facebook is voor mij een public podiumpje waarmee ik mensen kan bereiken.

Of het effectief is wat ik doe?

Regelmatig krijg ik reacties van mensen uit binnen en buitenland. Mensen die me laten weten dat ze me volgen op Facebook en Instagram, mensen die zich gesteund voelen door wat ik neerschrijf of deel.

Doorgaans gaat iemand online niet zomaar op zoek naar trans* info. Want Trans* heeft normaliter geen belang. Het is geen vraagstuk, geen issue in de levens van mensen.

Daardoor schrikken mensen als ze "ermee te maken krijgen".

De buurman die 'ineens' een buurvrouw blijkt te zijn, of je kind dat 'ineens' uit de kast komt als trans*. Die coole broer van je, die na een half leven 'ineens' je zus is. De oude vriend die je al je hele leven dacht te kennen, en die 'ineens iemand anders is geworden', iemand waarvan jij je afvraagt of je daar nog wel een vriendschap mee wilt en kunt onderhouden?

Dat zijn de momenten waarop het lastig wordt voor mensen.

Laat ik me nog eens herintroduceren.

Ok, ik ben een trans vrouw, wat voor mij betekent dat ik me identificeer als vrouw, en fysiek en legaal als zodanig sta geregistreerd.

Misschien ben ik een aardige buurvrouw, een vriendin, of lover.
Maar ik kan ook iemand zijn waaraan je een hekel hebt, of iemand die in jouw perceptie gestoord is.

Op zich vind ik dat geen enkel probleem, want we hoeven niet per sé elkaars vriendjes te zijn toch?

We vinden allemaal wel wat van anderen, toch?

Maar bedenk, ik ben op de eerste plaats mens.

Er is dus sprake van mensenrechten, en recht op gelijke behandeling.

Je wilt het niet ronduit zeggen, maar ik begrijp veel beter dan je denkt dat jij het lastig vindt om te gaan met iemand als ik.

Daarin ben je niet de enige, weet ik zie ongemak in zowat alle oogjes van mensen waarmee ik van doen heb. Mensen die overwegend vriendelijk zijn, maar altijd op afstand blijven.

Met de 1.5 meter corona-maatregel heeft niemand moeite zodra ik in de buurt ben. Het afstand-houden werd altijd al keurig nageleefd en geheel zonder wettelijke verplichting.

Er zijn wel een paar handige dingen om te weten.

Sorry voor een eventuele fantasie: ik ben geen man in een jurk, ook geen fetisj. Je zult begrijpen dat ik daarvoor niet in een moeizame zware fysieke transitie ging.

Het is eigenlijk heel simpel, ik ben een persoon die geboren is met een aantal onjuiste geslachtskenmerken die middels een medische/operatieve transitie zijn gecorrigeerd.

Soms gebruiken mensen nare woorden om hun afkeer van vrouwen zoals ik te ventileren. Anoniem, online dus, want face to face gebeurt dat zelden, eigenlijk nooit.

Dan lees ik commentaren als: "vuile shemale, achterlijke tranny, of manwijf". Mensen zijn anoniem soms beter in staat om te verwoorden wat ze werkelijk denken.

En of ja, ik ben geen "Transgender".

'Transgender' is een bijvoeglijk naamwoord.

'Transgender' is niet mijn beroep, het is ook geen hobby of sport die ik uitoefen.

Niet zelden blijk ik "heel erg mee te vallen" als iemand me leert kennen. Dan blijk ik ineens heel normaal ook, want ik kan vreselijk ouwehoeren over niks, vloeken, kankeren en mopperen als de beste, heel gewoon dus.

Maar misschien blijf je trans* mensen toch wel eigenaardig vinden, en ben je blij dat jij, of je familieleden en kinderen 'niet zo zijn'.

Dat mag, 'it's a free country right?', maar....

Misschien is het toch goed om daar niet zo heel zeker van te zijn, van dat 'blij dat ik niet zo ben', want er zijn miljoenen van ons.

We kunnen in Nederland makkelijk een provincietje of twee vullen.

En we waren er altijd al, we zijn geen 'westerse decadente, linkse uitvinding'.
We zijn mens, net als ieder ander.

JACKY VAN TONGEREN